طلوع (ظهور) عطر

عطر هزاران سال است که ما را شیفته و مسحور خود کرده است. حداقل ۵۰۰۰ سال : هیروگلیف (تصویر نگاری های) درِ مقبره های مصر نشان می دهد که مصریان باستان و بین النهرینیان از ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد عطر می ساختند. اولین عطر سازان ، کشیش های مصری ، از صمغ های معطر استفاده کردند تا بوی پیشکشی های تقدیمی(قربانی ها) را شیرین کنند. مردم معتقد بودند که سوزاندن بخور انسانها را با خدایان مرتبط می کند و خدایان را خوشحال می کنند.

کشیش های مصری و فرعون ها با عطر دفن میشدند و هنگامی که این مقبره ها در سال ۱۸۹۷ توسط باستان شناسان باز شدند مشخص شد که عطرها بوی شیرین و اصلی خود را حفظ کرده اند . اشخاص مهم تاریخ مصر را با روغن های معطر دفن میکردند تا اطمینان حاصل شود که “نیازهای بویایی” آنها برآورده می شود.

امروزه بسیاری از این مواد در عطر سازی بسیار ارزشمند هستند. یاس ، در صبح دست چین می شود. صمغ کندر ، هنوز هم از بوته کندر جمع آوری میشود ، در تمام مناطق پوشیده از جنگل عمان ، یمن ، اتیوپی .( حَتشـِپسوت ملکه مصر ظاهراً عاشق کندر بود : نقاشی های دیواری روی معبد او ، یک گروه اعزامی بزرگ برای جمع آوری کندر از منطقه باستانی پونت را نشان می داد.) آنها از نیلوفر آبی ،  مُرّ ،  گل سوسن و عسل استفاده میکردند.

عرفانی ترین همه این ها بخور کیفی (کلمه یونانی که معادلی برای بخور در مصر باستان بوده و ترکیبی مقدس از عسل، شراب، میوه خشک شده و صمغ های ارزشمند است و یکی از محبوب ترین انواع بخور معبد در مصر باستان و همچنین دارویی برای تعدادی از بیماری ها بوده) بود: اگرچه دستورالعمل از معبدی به معبد دیگر متفاوت بود، اما در هر دستور ۱۶ ماده وجود داشت – از جمله مواد مُرّ، اقارون چمنی (نوعی گیاه شیرین)، شراب، عسل، کشمش، صمغ و سرو کوهی  که به هم کوبیده می شدند.

حتی یک اتاق عطر در ادفو واقع در مصر (بهترین معبد محافظت شده بعد از کارناک) وجود دارد که دستور العمل هایی برای پماد ها، عطر ها و مواد استنشاقی بر روی تصویر نگاری های روی دیوار، هک شده است. ( مکانی برای اضافه کردن به لیست آرزوهای هر عاشق عطر )

 اما بخور فقط مخصوص آیین های معنوی نبود: مصریان در زندگی روزمره از آن لذت می بردند (مانند شمع های معطر که امروزه ما استفاده میکنیم …) آنها قبلاً درک کرده بودند که عطرها می توانند به حفظ تعادل موزون بین جسم و روح کمک کنند. به نظر میرسد که در اوایل ” رایحه درمانی” از مگالیون به عنوان مرهمی تسکین دهنده برای سوختگی یا پوست ملتهب ( و برای مشکلات معده) استفاده میکردند: از مخلوط هل و گیاه درخت مر (درخت مرمکی) نیز به عنوان عطر مورد استفاده قرار میگرفت. _ تریاک _ مخلوطی از گیاه درخت مر(درخت مرمکی)، کندر، دارچین، بلسـان (گل حنا)، اقارون چمنی (گیاه چند سال زی و مرداب زی) و پوست مار ، برای رفع اضطراب استفاده میشد. و امروزه اگر در اطراف بازار خان الخلیلی  واقع در قاهره جستجو کنید، آن (افیون) را پیدا میکنید، که توسط گیاه شناسان تولید میشود.

در همین حال ، اولین عمل “بو کردن” واقعی که ثبت شده است در واقع یک زن است – یک شیمی دان به نام تاپوتی ، که تصویرش بر روی یک لوح  در هزاره دوم قبل از میلاد در بین النهرین ثبت شده است . صمغ ها ، چوب ها ، صنوبر ، گل تلفونی موادی بودند که بین النهرینیان به نوک انگشتان خود میزدند تا بوی خوش  ایجاد کنند. با ارزش ترین آن سرو (سدر) لبنان بود. در حقیقت ، کلمه معادل بخور در زبان آکادی – “لوبونو” – هنوز هم در نام لبنان طنین انداز است . هنگامی که شهر ماری (نام دیگر: تل حریری) واقع در سوریه حفاری شد ، اتاقهای ویژه ای که به مخلوط کردن عطرها اختصاص یافته بود ، کشف شد – به ویژه با تأکید بر استفاده از کاج و درختان سوزنی برگ . 

 کتاب مقدس نیز دارای تاریخچه ای  از عطرهای بومی و وارداتی است که در خاور نزدیک پخش شده بود . این آواز سلیمان (۴: ۱۲-۱۴) چقدر قابل تامل  است؟

خواهر و عروس من باغی بسته شده است

چشمه مقفل و منبع مختوم است

نهال هایت بستان انار ها با میوه های نفیسه و بان و سنبل است

سنبل و زعفران و نی و دارچینی با انواع درختان کندر و مر و عود با جمیع عطر های نفیسه.

به طرز شگفت آوری ، اولین نوشته ها در مورد مواد معطر ، از گذشته دورتر ، به چین باز می گردد ، جایی که محصولات معطر و شرح کاربردهای آنها از ۴۵۰۰ سال  قبل از میلاد ثبت شده است. بنابراین آیا خود عطر سابقه ای بیش از این هم دارد…؟ باور کردن این که دارای سابقه ای طولانی تر نباشد سخت است. انسان عصر حجر آتش  را داشت و می توانست چوب های معطر را بسوزاند. گیاهان معطر حداقل صدها هزار سال وجود داشته اند. اما تا زمانی که باستان شناسان به عمق تاریخ عطر نفوذ نکنند و به شواهد جدید دست پیدا نکنند، ما فقط تصورات خود را برای انتقال به آنجا داریم…